وطن یعنی سرای ترک تا پارس
وطن یعنی خلیج تا ابد فارس
مرزداران دلیرت جان به کف سرفرازن سپاهت صف به صف
آرشی داری به تیر انداختن دست بهرامی به شیر انداختن
ای وطن ای مادر تاریخ سازای مرا بر خاک تو روی نیاز
وطنم، وطنم، وطنمبشنو ز دلم سخنم
اگر از بر جان گذرمنرود وطن از نظرم
کلام شد گلوله بارانبه خون کشیده شد خیابانولی کلام آخر این شدکه جان من فدای ایران
ایران…فدای اشک و خنده تودل پر و تپنده توفدای حسرت و امیدترهایی رمنده تو
بـــخــوانـیــم ایــن جـــمـلـه در گــوش بــــادچـــو ایــــــران مـــبــــاشــد تــن مـــن مــبــاد
به کوروش به آرش به جمشید قسمبه نـقـش و نـگار تخت جمشید قسـم
ایــــران همی قلب و خون مـن اســــتگـــرفــتـــه زجــان در وجـــود مــن اســت
دریغ است ایران که ویران شودکنام پلنگان و شیران شود