همچو رویش در بهاران/همچو جان در هر بدن/مثل بوی عطر گلها
مثل سبزی چمن/ای وطن!
مثل راز شعر حافظ/مثل آواز قناری/همچو یاد خوش ترین ها
وقتی هویت را در نام می جوید/هر بی نشان ناچار صد یاوه می گوید
چیزی که در صلح است از جنگ می خواهد/قدرت اصالت نیست فرهنگ می خواهد
ما وارث کورش فرزند جمشیدیم/پیروز بی پرده بت نپرستیدیم
ما ریشه ای دیرین در عشق خون داریم/ما در شب تاریخ تا صبح بیداریم
همچو باران بهاری
ای وطن!
وطن یعنی همه آب و همه خاک وطن یعنی همه عشق و همه پاک
وطن، پاره تن من،
کوههای سر به فلک کشیدهات،
آرزوهای دست نیافتنیام
و دشتهای بیکرانت،
رویاهای زیبای من هستند.
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
مرز آرامش من شانهی پر مهرِ تو بود
عطر آرامش من در وطنم جامانده…