وطن یعنی همه آب و همه خاکوطن یعنی همه عشق و همه پاک
خون به دل کردند دشت و نهر رابازگرداندند خرمشهر را
ای وطن ای مادر ایران منمادر اجداد و فرزندان من
ای ز تو هستی گرفته ریشه امنیست جز اندیشه ات اندیشه ام
مرزداران دلیرت جان به کف سرفرازن سپاهت صف به صف
وطنم، وطنم، وطنمبشنو ز دلم سخنم
اگر از بر جان گذرمنرود وطن از نظرم
کلام شد گلوله بارانبه خون کشیده شد خیابانولی کلام آخر این شدکه جان من فدای ایران
ایران…فدای اشک و خنده تودل پر و تپنده توفدای حسرت و امیدترهایی رمنده تو
بـــخــوانـیــم ایــن جـــمـلـه در گــوش بــــادچـــو ایــــــران مـــبــــاشــد تــن مـــن مــبــاد
به کوروش به آرش به جمشید قسمبه نـقـش و نـگار تخت جمشید قسـم
ایــــران همی قلب و خون مـن اســــتگـــرفــتـــه زجــان در وجـــود مــن اســت
دریغ است ایران که ویران شودکنام پلنگان و شیران شود