وطن، پاره تن من،
کوههای سر به فلک کشیدهات،
آرزوهای دست نیافتنیام
و دشتهای بیکرانت،
رویاهای زیبای من هستند.
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
مرز آرامش من شانهی پر مهرِ تو بود
عطر آرامش من در وطنم جامانده…
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود
همچو رویش در بهاران
همچو جان در هر بدن
مثل بوی عطر گلها
مثل سبزی چمن
ای وطن!
ای دلیل زنده بودن
ای سرودی صادقانه
ای دلیل زنده ماندن
جانپناهی جاودانه
ای سلامم، ای سرودم
ای نگهبان وجودم
ای غمم تو، شادی ام تو
مایه آزادی ام تو