مردم ایران مردمانی ثابت قدم، مهمان نواز، مهربان و متین، آزاد مرد و آزادی خواه و مردمانی هستند که در طول تاریخ کمتر ملتی را می‌توان با آنها مقایسه کرد.
به ایران و ایرانی باید بالید که بزرگ مردانی همچون حافظ و سعدی و فردوسی، بوعلی سینا و ذکریای رازی و… را در دل خود جای داده است.
کسانی که داشتن یکی از آنها هم برای هر ملتی افتخار بزرگی است و کمتر شهر و دیاری را می‌توان یافت که از وجود این همه عالم و دانشمند بهره مند بوده باشد.
به جا گذاشتن فرهنگ مردمان ایران بر صحنه تاریخ کاری بود که تنها از ایران و ایرانی بر می‌آمد.
این فرهنگ جاویدانه و غنی قابل قیاس با فرهنگ‌های ملل مختلف نیست.
ما همگی به خود می‌بالیم که ایرانی هستیم و در سرزمینی زیست می‌کنیم که با عشق و امید به آینده، زندگی خود را با جان و دل ادامه می‌دهیم.
به جا گذاشتن فرهنگ مردمان ایران بر صحنه تاریخ کاری بود که تنها از ایران و ایرانی بر می‌آمد.
این فرهنگ جاویدانه و غنی قابل قیاس با فرهنگ‌های ملل مختلف نیست.
ما همگی به خود می‌بالیم که ایرانی هستیم و در سرزمینی زیست می‌کنیم که با عشق و امید به آینده، زندگی خود را با جان و دل ادامه می‌دهیم.
همچو رویش در بهاران/همچو جان در هر بدن/مثل بوی عطر گلها
مثل سبزی چمن/ای وطن!
مثل راز شعر حافظ/مثل آواز قناری/همچو یاد خوش ترین ها
وقتی هویت را در نام می جوید/هر بی نشان ناچار صد یاوه می گوید
چیزی که در صلح است از جنگ می خواهد/قدرت اصالت نیست فرهنگ می خواهد
ما وارث کورش فرزند جمشیدیم/پیروز بی پرده بت نپرستیدیم
ما ریشه ای دیرین در عشق خون داریم/ما در شب تاریخ تا صبح بیداریم
همچو باران بهاری
ای وطن!
وطن یعنی همه آب و همه خاک
وطن یعنی همه عشق و همه پاک
وطن، پاره تن من،
کوه‌های سر به فلک کشیده‌ات،
آرزوهای دست نیافتنی‌ام
و دشت‌های بی‌کرانت،
رویاهای زیبای من هستند.
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
