سبز و سفید و سرخ است ، نشان سرفرازی
سرخش به رنگ خونِ ، شهید جاودانی
باشد نشان الفت ، رنگ سپید و روشن
مُهر ولایت ما ، در رنگ سبز و گلشن
این سه نشان فخر است ، تا کوردل بداند
گر چشم حق نباشد ، انصاف مرده باشد
آرشی داری به تیر انداختن
دست بهرامی به شیر انداختن
کاوه آهنگری ضحاک کش
پتک دشمن افکنی ناپاک کش
ای ز تو هستی گرفته ریشه ام
نیست جز اندیشه ات اندیشه ام
آرشی داری به تیر انداختن
دست بهرامی به شیر انداختن
چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود
فیلم رویارویی اش با ما تماشایی بُوَد
پرده فال و تماشا را به آتش می کشیم
تنگه هرمز گلوگاه بلیات است و ما
قایق دزدان دریا را به آتش می کشیم
برد موشک های ایرانی کم از سجیل نیست
با همانها فوج اعدا را به آتش می کشیم
چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود
همچو رویش در بهاران/همچو جان در هر بدن/مثل بوی عطر گلها
مثل سبزی چمن/ای وطن!
مثل راز شعر حافظ/مثل آواز قناری/همچو یاد خوش ترین ها
وطن، پاره تن من،
کوه‌های سر به فلک کشیده‌ات،
آرزوهای دست نیافتنی‌ام
و دشت‌های بی‌کرانت،
رویاهای زیبای من هستند.
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
