همچو باران بهاری
ای وطن!
وطن یعنی همه آب و همه خاک وطن یعنی همه عشق و همه پاک
وطن، پاره تن من،
کوههای سر به فلک کشیدهات،
آرزوهای دست نیافتنیام
و دشتهای بیکرانت،
رویاهای زیبای من هستند.
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
مرز آرامش من شانهی پر مهرِ تو بود
عطر آرامش من در وطنم جامانده…
وطن، تو را دوست دارم
و برای ذره ذره خاکت،
وجود خویش را وقف خواهم کرد.