بـــخــوانـیــم ایــن جـــمـلـه در گــوش بــــادچـــو ایــــــران مـــبــــاشــد تــن مـــن مــبــاد
به کوروش به آرش به جمشید قسمبه نـقـش و نـگار تخت جمشید قسـم
ایــــران همی قلب و خون مـن اســــتگـــرفــتـــه زجــان در وجـــود مــن اســت
دریغ است ایران که ویران شودکنام پلنگان و شیران شود
ندانی که ایران نشست منستجهان سر به سر زیر دست ِ منست
هنر نزد ایرانیان است و بسندادند شیر ژیان را بکس
بزرگی و عظمت یک مملکت
منوط به وسعت خاک آن نیست
بلکه مربوط به اخلاق و روحیات اهالی آن است.
جان من فدای وطن و مام میهن که
تمام روح و قلبم در ریشه و خاک آن،
جای گرفته است.
وطن، تو را دوست دارم
و برای ذره ذره خاکت،
وجود خویش را وقف خواهم کرد.
ای مادر وطن،
ای کویرهای تو جایگاه آفتاب سوزان
و ای مزارع تو سرسبز از عطر بهاران،
مرده باشم اگر دست متجاوز
به یک برگ از درختان تو برسد.
سایه بانی دارم
که سه رنگ است و به آن می بالم
سبز چون فصل قناری و دل هر عاشق
سرخ چون غیرت مردان نجیب
و سفیدی که تبارش نور است
از پلیدی دور است
کمترین قیمت نامش جان است
پرچم ایران است.
با امر رهبرم که ز رحمان مؤید است
دیگر به جنس خارجیان رو نمی کنیم
ما حامیان کار و تلاشی مضاعفیم
با تنبلی و سست شدن خو نمی کنیم