ای ایران، ای سرای امید
بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پر خون
خورشیدی خجسته رسید
وطن تنها میراثی است که
هرگز نمی توان آن را خرج کرد،
هدیه داد و یا فروخت.
با تـو مـام میهنـمدیـرینه پیمـان میکنمگـر که ایـرانـم نبـاشـد، تـرک ایـن جـان میکنمهمچـو آرشبر پر البـرز جـان بـر کـف بـه پـایکوهسـاران را پـر از آواز ایــران میکنم
مرز آرامش من شانهی پر مهرِ تو بود
عطر آرامش من در وطنم جامانده…
اگر سر به سر تن به کشتن دهیماز آن به که کشور به دشمن دهیم
وطنم، تنم چه باشد که بگویم تنی توکه تو جانی و سراپا همه جان روشنی تو